તું જિંદગી

જે ચહેરા જોઈને બાળપણથી યુવાન થયા.

જે હાથ પકડીને પા પા પગલી ભરતા શિખ્યા

વ્હાલથી માથે ફરતા એ હાથ

આંખોના ઉંડાણથી ઉભરાતો એ સ્નેહ

એ દરકાર એ ચિંતા એક જ લોહીનો એ અહેસાસ

આમ સાવ અચાનક

તું કેમ છીનવી લે જિંદગી?

આમ સાવ અચાનક

તું કેમ રિસાઇ જાય જિંદગી?

ઉર્મિઓથી ઉષ્માથી ભરેલી ભરેલી ઉછળતી જિંદગી

આમ સાવ ઠંડીગાર..હિમ શી

મૃત્યું ને તાબે કેમ થઇ જાય જિંદગી?

“હયાતી”ના ઉત્સવને “હતા”ના માતમમાં કેમ બદલે તું જિંદગી?